De boodschap begon met de openbaring van het allereerste vers uit de Koran:

"Lees! In de naam van uw Heer, Die heeft geschapen. Hij heeft de mens geschapen uit een bloedklonter. Lees! En uw Heer is de meest Waardige, Die onderwees met de pen. Hij onderwees de mens wat deze niet wist." {De Koran, Surah 96, Ayah 1 t/m 5}

Dit zijn de allereerste woorden die de profeet Mohammed van zijn Heer te horen kreeg. Deze verzen werden aan hem voorgedragen door de aartsengel Gabriël ('alaihi asalaam), in de grot Hira in de bergen van Mekka, Arabië. (klik op het plaatje links om deze surah te beluisteren)

Het gebeurde 610 jaar na de geboorte van de profeet Jezus Christus. Moge God beide gezanten met erbarmen en vrede ontvangen.

Lees wat Mohammed zelf over deze gebeurtenis heeft verteld:

"Terwijl ik sliep kwam hij naar me toe. Hij droeg een foedraal van een zeer kostbaar materiaal, waarin zich een geschrift bevond. Hij zei: "Lees." Ik antwoordde, "Ik kan niet lezen."

Hij drukte mij zo hard tegen zich aan dat ik dacht dat ik bijna doodging. Toen liet hij me los en zei: "Lees." Ik vroeg: "Wat moet ik dan lezen?" Ik zei dit uit angst dat hij misschien weer hetzelfde zou doen als hij net had gedaan. Hij zei:

"Lees, in de naam van uw Heer, die heeft geschapen. Hij heeft de mens geschapen uit een bloedklonter. Lees, en uw Heer is de Meest Waardige, Die onderwees met de pen. Hij onderwees de mens wat deze niet wist."

Toen reciteerde ik het. Hij stopte, verliet me en verdween. Ik werd wakker en kwam tot de gewaarwording dat dit in werkelijkheid in mijn hart stond geschreven."

Daarna vertelde Mohammed :

"Ik heb nooit een grotere afkeer van mensen gehad dan van poëten en bezetenen. Zelfs de aanblik van één van hen kon ik niet verdragen. Ik dacht, "De man (hij bedoelde zichzelf) is zeker een poëet of een bezetene geworden. Dit mag onder de Quraish niet van mij gezegd worden. Het is beter dat ik hoog op de berg klim en mijzelf naar beneden stort om zo van dit alles af te komen. Ik ging op weg om mijn bedoelingen in daden om te zetten. Toen ik halverwege de berg was, hoorde ik een stem van boven uit de hemel komen die zei:

"Mohammed, jij bent de Boodschapper van Allah en ik ben Gabriël."

Ik keek naar boven, naar de lucht en ik zag tegen de horizon Gabriël in de gedaante van een man, die zijn voeten dicht bij elkaar had geplaatst. Wéér zij hij,

"Mohammed, jij bent de Boodschapper van Allah en ik ben Gabriël."

Ik stond daar maar, terwijl ik naar boven naar hem keek; dit bracht mij van mijn bedoeling af. Ik stond daar en was niet in staat om ook maar een stap te verzetten. Ik probeerde mijn gezicht van hem af te wenden om naar de hemel boven mij te kijken, maar waar ik mijn blik ook wendde, zag ik hem voor mij. Ik stond onbeweeglijk, ik deed geen stap achteruit of naar voren.

Khadija vroeg haar koeriers naar mij op zoek te gaan en ik stond daar al die tijd nog steeds op dezelfde plaats tot het moment dat zij bij haar terugkeerden.

Toen ging ik weg en keerde terug naar mijn gezin..."

Deze overlevering is nog gedetailleerder ook door Ibn Ishaq, onder verantwoording van Wahb ibn Kaissan verteld.

Na deze indrukwekkende gebeurtenis keerde de Profeet terug naar huis, naar Khadija en zei: "Wikkel mij in een deken! Wikkel mij in een deken!" Zij wikkelden hem in een deken en zijn angst zakte weg. Hij keerde zich naar Khadija en riep: "Wat is mij nou overkomen?" en vertelde haar wat er was gebeurd en zei: "Ik vrees voor mijzelf." Khadija antwoordde:

"Wees niet bang, wees gerus en ontspan je. Allah zal je geen vernedering laten lijden, want je bent vriendelijk tegenover je verwanten, je spreekt de waarheid, je helpt ieder mens die steun nodig heeft, je bent gastvrij tegenover je gasten en je geeft in elke rechtvaardige zaak je hulp."

Toen nam ze hem mee naar Waraqa bin Naufal, haar neef van vaderskant, die zich tot het christendom had bekeerd en een geleerde met goede kennis van het Arabisch, Hebreeuws en de Bijbel was. Door zijn hoge leeftijd was hij zijn gezichtsvermogen verloren. Khadija zei tegen Waraqa: "Neef, wil jij eens luisteren naar wat je neef je te vertellen heeft?" Waraqa zei: "Zo neef, wat is het dat je hebt gezien?" De Profeet vertelde hem wat hij had gezien. Toen hij was uitgesproken zei Waraqa:

"Het is dezelfde openbaring als naar Mozes werd gezonden. Ik wou dat ik jong was, zodat ik nog in leven zou zijn wanneer je eigen mensen je deze stad uitdrijven." De Profeet riep uit: "Zullen zij zich van mij afkeren?" Waraqa antwoordde,

"Ja! Nog nooit is er een mens met een boodschap als de jouwe gekomen, zonder dat hij vijandig werd ontvangen. Als ik dan nog in leven ben, zal ik jullie alle steun geven die ik kan. Niet lang daarna overleed Waraqa...

Deze hadith staat in beide meest betrouwbare boeken met overleveringen van de Profeet (Al Boechari en Moslim) vermeld en werd verteld door Al Zuhri.